Na tej stronie znajdziesz mapę satelitarną Kataru do wydrukowania i do pobrania w PDF. Mapa Kataru z satelity przedstawia nowe zdjęcia Kataru widzianego z nieba w Azji Zachodniej.

Mapa satelitarna Kataru

Mapa Kataru z satelity

Mapa satelitarna Kataru pokazuje nowe zdjęcia Kataru widzianego z nieba. Ta mapa satelitarna Kataru pozwoli Ci odwiedzić kraj Katar w Azji Zachodniej widziany z nieba. Mapa satelitarna Kataru jest do pobrania w PDF, do druku i za darmo.

widok satelitarny, a mapa przedstawia Katar, oficjalnie Państwo Katar - państwo arabskie na Bliskim Wschodzie, które zajmuje półwysep na zachodnim wybrzeżu Arabii. Katar jest geograficznie blisko spokrewniony ze Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi (ZEA) i Kuwejtem. Jego wnętrze składa się z pofałdowanych równin pustynnych i solnisk. Na południu osiąga najwyższy punkt w Qurayn Abu al-Bawl (Qurain Abul Bul), na wysokości 103 metrów nad poziomem morza, jak widać na mapie satelitarnej Kataru.

Mały (sub)półwysep Katar ma około 160 kilometrów długości i od 55 do 90 kilometrów szerokości. Jego całkowita powierzchnia wynosi 11.437 kilometrów kwadratowych. Linia brzegowa Kataru wzdłuż Zatoki Perskiej ma długość 563 kilometrów, co widać na mapie satelitarnej Kataru. Granica lądowa z Arabią Saudyjską na południu mierzy 60 kilometrów. Znaczna część centralnej części półwyspu to płaskowyż, który składa się z wapieni i dolomitów pokrytych kilkucentymetrową warstwą materiału łamanego.

Państwo Katar leży w środkowej części zachodniego wybrzeża Zatoki Arabskiej pomiędzy 24° 27' -26° 1 0' N i 50° 45'-51 o 40' E o powierzchni około 11,600 Km2. Półwysep Katar składa się z dolnoeoceńskich skał wapiennych i gipsowych (Cavelier 1970, De Cardi, 1978). Powierzchnia Półwyspu Katarskiego jest nisko lub średnio ukształtowana, a najwyższe wzniesienie 103 m n.p.m. występuje w południowym Katarze, gdzie znajdują się wzgórza typu mesa i duże wydmy barchan, o czym wspomina mapa satelitarna Kataru (Johnstone i Wilkinson, 1960; FAO, 1981; Eccleston 1982). Krajobraz półwyspu katarskiego jest usiany około 2000 zagłębień w młodych osadach koluwialnych pochodzenia wapiennego, które powstały głównie w wyniku zawalenia się struktury na głębokości (Halcrow-Balfour, 1981).